Καλό Παράδεισο, Mάκη… Η μπασκετική οικογένεια με δυσκολία προσπαθεί να συνειδητοποιήσει μία ηχηρή απουσία. Ο «δικός μας», Μάκης Δενδρινός, απλούστερα Μάκης, για όλους, δεν είναι πλέον μαζί μας. Εφυγε, μετά από άνιση τελευταία, σκληρή και πολύμηνη μάχη, για το «ταξίδι» με προορισμό την «αγγελική» ομάδα, την οποία συνθέτουν άλλα ιερά «τέρατα» του ελληνικού μπάσκετ.

Τον «Βούδα», όπως τον φώναζαν, λόγω της πραότητας και της ψυχραιμίας του, αποχαιρέτησαν σήμερα οι οικείοι του, οι αγαπημένοι, κοντινοί άνθρωποι, φίλοι και όχι μόνο. Εχθρες δεν δημιούργησε, με ένα τσιγάρο έπνιγε κάθε δύσκολή του στιγμή, ακούραστος εργάτης του μπάσκετ, αντισυμβατικός, μα δεν ξέχασε να αφήσει πίσω του κληρονομιά. Τα δύο καμάρια του, τα παιδιά του, οι γίγαντές του, όπως τους αποκαλούσε, ο Κώστας και ο Αλέξανδρος, όπως και η λατρεμένη του σύζυγος, η «ψηλή», Χάιδω, δεν τον εγκατέλειψαν λεπτό από τα μάτια τους. Μέχρι το δακρύβρεχτο φινάλε, όταν ο φωτεινός πίνακας, το ταμπλό της ζωής του Μάκη, έσβησε, χτες, ανήμερα του Αγίου Γερασίμου. Ο Μάκης, που συνέδεσε το όνομά του με τον Πανιώνιο, φέρνοντας στο φως το προσωνύμιο «Ιστορικός», παίζοντας στους Νεοσμυρνιώτες από την α’ τοπική κατηγορία, μέχρι και την 1η Εθνική, έχτισε μόνο ισχυρές σχέσεις, όπου κι αν δούλεψε.

Για παράδειγμα, στο Παγκράτι, όταν και είχε παίκτη τον Ντίνο Καλαμπάκο, έναν προπονητή που πια κρατά στα χέρια του τον υιό του Μάκη, τον Κώστα (σ. σ. ο Αλέξανδρος παίζει στον Εσπερο Καλλιθέας). Παίκτης-ορχήστρα στα νιάτα του, διεθνής συν τοις άλλοις, ο «Βούδας» είχε σταματήσει στους 41 πόντους, σε ματς με τον Απόλλων Πατρών πριν από 39 χρόνια στο κλειστό του Μίλωνα, φορώντας τη φανέλα του Πανιωνίου. Τότε, στους «κυανέρυθρους» προπονητής ήταν ο Φαίδων Ματθαίου και στους Αχαιούς, ο Ανδρέας Μολφέτας, αμφότεροι εκλιπόντες, αλλά συνάμα ξανασυναντούν τον Μάκη σε μία άλλη γειτονιά.

Ακόμη, ο Μάκης Δενδρινός, δούλεψε, ως προπονητής, ξεκινώντας από τις χαμηλές κατηγορίες, στον Αίολο, τον Πρωτέα, φτάνοντας ως την Δάφνη, τον Σπόρτιγκ, τον Ολυμπιακό, περνώντας από τον Απόλλωνα Πάτρας και αργότερα από τον Ηρακλή, όπου πριν από 14 περίπου χρόνια έγραφε τον επίλογο στην προπονητική του παρουσία ως χεντ κόουτς. Επέλεξε έκτοτε, έναν πιο ήρεμο δρόμο, μεταφέροντας τις πολύτιμες εμπειρίες του από το πόστο του τεχνικού διευθυντή σε Γκυζιακό, Πλάτωνα, Ικαρο Καλλιθέας και Κολοσσό Ρόδου. Παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, πάντα με πίστη και θάρρος, δεν το έβαλε κάτω, ήθελε να είναι κοντά στο μπάσκετ, μέχρι την τελευταία ώρα.

Κεφάλαιο Εθνική

Κάποιοι μεγαλώσαμε, βλέποντας ή μαθαίνοντας για την 4η θέση της Εθνικής ομάδας στο Μουντομπάσκετ του Καναδά και την αντίστοιχη θέση στο Ευρωμπάσκετ της Αθήνας έναν χρόνο μετά. Τότε, Ομοσπονδιακός τεχνικός ήταν ο Μάκης Δενδρινός. Οταν οι βάσεις για την επόμενη μεγάλη Εθνική ομάδα είχαν ήδη μπει.

«Θα παίξουμε άμυνα-σταυρό…». Ο πάντα ευρηματικός κι ετοιμόλογος Μάκης, φαν του Μάικ Σιζέφσκι, μεταξύ άλλων, αλλά και των Σέλτικς, σκαρφίστηκε την ιδέα, που απόρησαν όλοι. Και χαριτολογώντας, ενόψει του ματς με την Ντριμ Τιμ, εννοούσε πως θα βγούμε στο παρκέ και θα κάνουμε απλά τον σταυρό μας!

Αλλοι βίωσαν τις διακρίσεις με γεμάτα συναισθήματα. Ο Μάκης Δενδρινός, προπονητής, της τότε ομάδας, ήταν ο πρώτος εξ’ αυτών. Ζούσε κι ανέπνεε για το μπάσκετ, την Εθνική, την ανάδειξη νέων ταλέντων. Πέμπτη θέση η Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, τρίτος στο εγχώριο πρωτάθλημα, λίγο πριν, ο Πανιώνιος, πίσω από Αρη και ΠΑΟΚ, που μεγαλουργούσαν. Εργο «Βούδα». Αν τον ρωτούσες ποιον παίκτη θεωρεί κορυφαίο, θα έλεγε μεμιάς, τον Φάνη Χριστοδούλου.

Κι όμως, από τα χέρια του πέρασαν τόσοι ακόμη, από τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ως τον Γιώργο Σιγάλα, μέχρι τον Παναγιώτη Φασούλα και τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Παράλληλα με την Εθνική Ανδρών είχε υπό την εποπτεία του για μεγάλο χρονικό διάστημα και τα «γαλανόλευκα» κλιμάκια, εκείνη την εποχή, ενώ φυσικά δεκάδες αθλητές δίπλα του διδάχτηκαν, παίρνοντας τα απαραίτητα εφόδια για την μετέπειτα πορεία και καριέρα τους.

Η ψυχή του Μάκη ταξίδεψε ήδη κάπου μακριά, αλλά το βέβαιο είναι πως από εκεί που ήδη βρίσκεται δεν θα πάψει ποτέ να ζει μέσα στις καρδιές των φιλάθλων, δεν θα σταματήσει να κοουτσάρει, έχοντας δίπλα του την ομάδα των αγγέλων, παρακολουθώντας και προσέχοντας από ψηλά τα βλαστάρια του.

Εκ μέρους της ΕΣΚΑ λοιπόν, ένα αντίο γεμάτο τιμή σε έναν σπουδαίο και περήφανο άνθρωπο, παίκτη, προπονητή και οικογενειάρχη. Τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια, κουράγιο και καλή δύναμη στα κοντινά του πρόσωπα, να τον θυμούνται πάντα ως μία γενναία προσωπικότητα.

«Πρώτα σώζουμε την παρτίδα και μετά την κερδίζουμε»… Μία από τις φράσεις που επαναλάμβανε ο Μάκης Δενδρινός, θέλοντας να ανυψώσει το ηθικό των παικτών του, σε όποια ομάδα και αν εργάστηκε! Στα καφενεία του Ταύρου και στη Νάουσα της Πάρου το κενό που άφησε ο Μάκης είναι ήδη τεράστιο για τους φίλους του. Η απώλεια αισθητή, ανείπωτος ο πόνος, αλλά παρά την οδύνη, την θλίψη, τα μαύρα σύννεφα και το πένθος, το πνεύμα του Μάκη θα παραμείνει αθάνατο.