Το πρωί της Πέμπτης, καθώς έκανα την περιήγηση μου σε διάφορες ιστοσελίδες, μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ο τελικός του κυπέλου της ΕΣΚΑ που γινόταν το προηγούμενο βράδυ απουσίαζε σχεδόν απ ‘όλα.
Βλέπετε τα περισσότερα ανέλυαν όλη την εβδομάδα τα παπούτσια που θα φοράει ο «Σόφο» στο Φάιναλ Φορ, το χρώμα της φανέλας του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό με τη Σιένα ,τη μπουνιά του Ρον Αρτεστ στον Μπαρέα και άλλες τέτοιες ανοησίες που ανάθεμα κι αν ενδιαφέρουν κάποιον.
Και η αναφορά στον τελικό των ερασιτεχνών παικτών, προπονητών και παραγόντων που κατέβαλαν φιλότιμη προσπάθεια να οργανώσουν μια γιορτή χωρίς βία, χουλιγκανισμούς, αλητεία, με μοναδικό σημείο αναφοράς το μπάσκετ, περιορίστηκε σε δυο τρεις γραμμές.
Νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης είχα τη φαεινή ιδέα να παρακολουθήσω το παιχνίδι του Αμαρουσίου κόντρα στον Άρη για τη φάση των play off της Α1, και η ποιότητα του αγώνα αποτυπώνεται στο τελικό σκορ. Ένας αγώνας χωρίς ρυθμό, χωρίς θέαμα και τέλος πάντων χωρίς να προσφέρει την παραμικρή συγκίνηση, έκανε μάλλον τους λίγους θεατές που το παρακολούθησαν να πλήξουν. Έτσι, κάπως προκατειλημμένος, πήγα να δω το επόμενο παιχνίδι που φοβόμουν πως θα είναι μία από τα ίδια. Τον τελικό ανάμεσα στον Αετό και την Αγία Παρασκευή.
Σύντομα οι φόβοι μου απομακρύνθηκαν αφού το συγκεκριμένο παιχνίδι ουδεμία σχέση είχε με το προηγούμενο. Εννοείται πως η διαφορά επιπέδου και δυναμικότητας παικτών και σωματείων είναι δεδομένη, ωστόσο οι δυο ομάδες μας ομόρφυναν το βράδυ με το πάθος, το θέαμα, την ένταση που ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά των παικτών τους και το συγκλονιστικό όπως εξελίχθηκε παιχνίδι, πηγαίνοντας αφενός σε πολύ ψηλό σκορ αλλά και διατηρώντας το ενδιαφέρον αμείωτο σε όλη του τη διάρκεια.
Νικητής ο Αετός, ο οποίος έδειχνε να μην επηρεάζεται από τη διαφορά κατηγορίας που τον χώριζε από την Αγία Παρασκευή, και με ισχυρή θέληση έκανε την «έκπληξη» και πανηγύρισε τον δεύτερο τίτλο του για φέτος αφού ήδη έχει πετύχει την άνοδο στη Γ’ εθνική.
Αιφνιδιασμούς, τρίποντα, κλεψίματα, μάχες σώμα με σώμα, απ’ όλα είχε η αναμέτρηση, μα το σπουδαιότερο απ’ όλα ότι αυτοί που έπαιζαν έδειχναν να το ευχαριστιούνται, και αυτή η ευχαρίστηση μεταδίδονταν και σε μας τους απ’ έξω.
Δεν ξέρω αν τον Κυπελλούχο της ΕΣΚΑ τον θυμούνται για καιρό ή αν σε ένα-δυο χρόνια θα πρέπει να ψάχνουμε στα αρχεία για να τον θυμηθούμε, το σίγουρο είναι ότι όσοι αγωνίστηκαν εμφανίστηκαν προετοιμασμένοι, συγκεντρωμένοι και ενωμένοι για να φτάσουν στην επιτυχία. Είχαν δηλαδή κίνητρο. Ομάδες προπονημένες καλά, με καλή φυσική κατάσταση, δεν παρουσίασαν φαινόμενα που είδα στο προηγούμενο παιχνίδι, επαγγελματίες παίκτες δηλαδή που να μένουν στην επίθεση όταν η αντίπαλη ομάδα εκδήλωνε αιφνιδιασμό διότι δεν είχαν ούτε τη διάθεση και προφανώς ούτε την αντοχή να επιστρέψουν στην άμυνα.
Η Αγία Παρασκευή, έδειξε ότι δίκαια διεκδικεί την άνοδο της στη Β’ εθνική αφού παρουσίασε κάποια καλά στοιχεία και είχε καλές στιγμές, αλλά νομίζω ότι της έλλειψε η διάρκεια στην απόδοση της, και ενδεχομένως το καλό ξεκίνημα του Αετού που θέλησε να περάσει το μήνυμα ότι θα πουλούσε ακριβά το τομάρι του.
Η λήξη του αγώνα βρίσκει παίκτες προπονητές και φίλους της ομάδας του Αετού να γίνονται ένα κουβάρι και να πανηγυρίζουν τη δίκαιη κατάκτηση του Κυπέλλου, το οποίο παρέλαβαν από τον πρόεδρο της ΕΟΚ κ. Γ. Βασιλακόπουλο, ο οποίος με την παρουσία του τίμησε όσους αγωνίστηκαν και έδωσε ένα ξεχωριστό χρώμα στη γιορτή. Παρόντες ήταν επίσης ο πρόεδρος της ΕΣΚΑ κύριος Δημήτρης Μπασούρης η πρόεδρος του ΟΝΑ Αθηνών κυρία Τούλα Ψαράκη, αλλά και πολλοί ακόμη, οι οποίοι έδωσαν ξεχωριστό χρώμα στον τελικό.
Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλα τα παιδιά και εύχομαι να συνεχίσουν την προσπάθεια και να φτάσουν ακόμη ψηλότερα. Να θυμάστε ότι το μεγαλύτερο όπλο που μπορεί να έχει ένας παίκτης είναι η αγάπη του για αυτό που κάνει, και η πίστη ότι θα τα καταφέρει. Οι παίκτες του απογευματινού αγώνα που παρακολούθησα φίλοι μου είχαν το όνομα, εσείς όμως τη χάρη…
Υ.Γ Ήθελα να πω ένα γεια στην ομάδα που πρωτοέπαιξα μπάσκετ και τη γειτονιά που έκανα τα πρώτα μου όνειρα την αγαπημένη μου Παλατιανή, η οποία δυστυχώς υποβιβάζεται και επιστρέφει στη Β’ ΕΣΚΑ. Καλή δύναμη και καλό κουράγιο. Κλείνοντας να καταθέσω έναν προβληματισμό. Βρίσκω πλέον την εποχή μας ακατάλληλη για την ύπαρξη τριών ή τεσσάρων ομάδων από τον ίδιο δήμο. Δύσκολο εγχείρημα τόσο για την βιωσιμότητα πόσο μάλλον για την εξέλιξη τους.
Εις το επανειδήν…
