«Στα Μελίσσια μπορούμε το κάτι παραπάνω»

Για τον… μετρ των ανόδων, Γιώργο Τύρλα, κάθε νέα ευκαιρία μπροστά του, είναι και καινούριο κεφάλαιο. Οπως αυτό, το φετινό κεφάλαιο, με τα Μελίσσια, στην Α’ ΕΣΚΑ και τον 36χρονο φόργουορντ/σέντερ να εξηγεί όλα όσα έχει διαπιστώσει, τι θέλει να κρατά στην σκέψη του και τι απορρίπτει δια παντός. Και τα λέει όλα με τρόπο δυναμικό, όπως πράττει και όταν αγωνίζεται, χωρίς να αποφεύγει να πάρει την μπάλα την ώρα που «καίει»…

-Λίγα λόγια για όσα έχεις ήδη διαπιστώσει από την τωρινή ομάδα σου, τα Μελίσσια και ο στόχος σας.

«Πρόκειται για ενα σωματείο που δεν υστερεί σε όλους τους τομείς από ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών! Γίνεται πολύ καλή δουλειά σε όλα τα επίπεδα διοικητικά, οργανωτικά οι άνθρωποι του σωματείου προσπαθούν και τρέχουν μια ομάδα με αντρικό και γυναικείο και 350 παιδιά ακαδημιών. Αγωνιστικά, δουλεύουμε παρά πολύ σκληρά μέσα στο γήπεδο από τις 17 Αυγούστου και αυτό φαίνεται κάθε Δευτέρα στα ματς. Είμαστε μια μίξη έμπειρων και νέων αθλητών, που δείχνει ομοιογένεια και δυο κόουτς, Σταϊκόπουλος-Ψυχογιόπουλος, ασχολούνται με την κάθε λεπτομέρεια. Σίγουρα, όλοι βλέπουμε μετά από σχεδόν έναν γύρο στην Α’ ΕΣΚΑ, ότι μπορούμε το κάτι παραπάνω, αλλά υπάρχει ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα για την συνέχεια και πρέπει να συνεχίσουμε την δουλειά μέσα στο γήπεδο κάθε μέρα, ώστε να παραμείνουμε στο γκρουπ των πλέι οφ και να ανεβάσουμε την ομάδα στην Γ’ Εθνική».

-Πέντε κορυφαίες στιγμές σου και πέντε που θες να ξεχάσεις από προηγούμενα χρόνια.

«Παίζω από τα 16 μου σε επίπεδο αντρικού και είμαι 36 έχω πολύ όμορφες στιγμές και αναμνήσεις και σίγουρα θα αδικήσω ομάδες αν πω μόνο πέντε. Αξέχαστα τα δυο αργυρά με την Εθνική ενόπλων στην Βραζιλία και την Κορέα και κάποιες χρονιές που συνοδεύτηκαν από άνοδο που είναι αρκετές (Κορωπί, Αίγιο, Ικαρος, Ελευσίνα). Ασχημες εμπειρίες είναι ελάχιστες και δεν θα ήθελα να τις ονομάσω, γιατί και αυτές μού έδωσαν εφόδια, για να αποφύγω παρόμοιες καταστάσεις και με έκαναν πιο δυνατό».

-Οι καλύτερες συνεργασίες σου και πιο ήταν το μεγαλύτερό σου λάθος;

«Συνεργάστηκα με αξιόλογους ανθρώπους, παίκτες, παράγοντες και προπονητές, έκανα πολλούς φίλους σε όλη την Ελλάδα, εδώ και αν δεν χωράει μια σελίδα ονόματα. Ακόμη έχω αναπτύξει σχέσεις με αντιπάλους από τις πολλές φορές που έχω παίξει μαζί τους και υπάρχει αμοιβαίος σεβασμός. Λάθη! Ποτέ δεν μετάνιωσα για τις επιλογές μου και τις στήριζα μέχρι τέλους, ίσως όμως αν επέλεγα να πω ναι σε δύο ομάδες που με ζήτησαν να είχα δει πώς είναι και η Α1, καθώς ανέβηκαν σε αυτή την χρονιά που είπα όχι».

-Τις διαφορές που συνάντησες από την Α2 μέχρι την ΕΣΚΑ. Σε όλα τα επίπεδα.

«Το μπάσκετ είναι ένα παντού! Υπάρχουν ομάδες και όχι κατηγορίες. Εχω ζήσει ομάδες Β’ Εθνικής και Α2 που δεν λειτουργούσαν τόσο άρτια, όσο ομάδες χαμηλών κατηγοριών, που είναι πρότυπα. Σίγουρα αλλάζει το επίπεδο των παικτών, αλλά το μπάσκετ το χαίρεσαι ακόμα και στο ανοιχτό γήπεδο με τους φίλους σου, επομένως μπορείς να περνάς καλά οπουδήποτε με αυτό που κάνεις».

-Μετά το μπάσκετ θα είσαι στον χώρο; Τι έχεις σκεφτεί;

«Θα παίζω μπάσκετ όσο νιώθω όμορφα και όσο αντέχει το σώμα μου! Μετά, μάλλον θα αρκεστώ σε βραδιές Ευρωλίγκας και Εθνικής από την τηλεόραση, καθώς η προπονητική δεν με συγκινεί και πολύ. Ισως γιατί έχω το μικρόβιο του παίκτη μέσα μου ακόμα! Θα δείξει σε λίγα χρόνια».

«Θα ήθελα κλείνοντας, να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο χρόνια πολλά με υγεία».