Μέσω συνέντευξής τους στην ΕΣΚΑ, Βαγγέλης Μακρής και Αντώνης Μάντζαρης, δύο άνθρωποι της μπασκετικής καθημερινότητας στην Άμιλλα Περιστερίου, αναφέρονται στους στόχους και στο οργανόγραμμα του σωματείου των δυτικών προαστίων, αλλά και άλλα πολλά κι ενδιαφέροντα. Οι δυο τους συνεργάζονται βέβαια τόσο στο αντρικό τμήμα, αλλά και στα κλιμάκια (ενδεικτικά η φωτογραφία).
Βαγγέλης Μακρής
-Κάντε μας ένα γρήγoρο φλας μπακ, από πότε ξεκίνησε η όλη προσπάθεια και η ενασχόληση με την ομάδα, συν μερικά ιστορικά στοιχεία του συλλόγου.
«Η ενασχόλησή μου με το σωματείο της Άμιλλας Περιστερίου έχει ξεκινήσει σχεδόν πριν από δεκαπέντε χρόνια, στην αρχή ως φίλαθλος καθώς στην ομάδα έπαιζαν γνωστοί μου και στην συνέχεια τα τελευταία 12 χρόνια ως προπονητής του αντρικού τμήματος. Τότε η ομάδα βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της Γ’ ΕΣΚΑ και αποτελούνταν κυρίως από παιδιά της γειτονιάς. Την επόμενη χρονιά ήρθε η άνοδος στην παραπάνω κατηγορία και με τα χρόνια ωριμάσαμε, βελτιωθήκαμε, εγώ ως προπονητής και το σωματείο σε πολλά πράγματα που είχε παραμελήσει. Τώρα βρισκόμαστε στην Α’ ΕΣΚΑ και σίγουρα στην καλύτερη φάση της ομάδας τα τόσα χρόνια που βρίσκομαι εδώ, τόσο στα οργανωτικά, με τον Αντώνη Μάντζαρη και την Ανθή Μπαλτά να έχουν αναλάβει τον ρόλο αυτόν σε όλο το σωματείο, όσο και στα αγωνιστικά με το αντρικό στην Α’ ΕΣΚΑ και το γυναικείο στη Α2, καθώς και στις ακαδημίες με σχεδόν όλα τα τμήματα να διεκδικούν ανόδους (παιδικό, εφηβικό, κορασίδες, νεάνιδες). Δείχνοντας την σωστή δουλειά που γίνεται».
-Πώς διαχειρίζεται μία ομάδα, ένας προπονητής, τις διαφορές συναισθημάτων, από νίκη σε ήττα, πολλοί χαρακτήρες, ξεχωριστές προσωπικότητες, ασχέτως αν μιλάμε για ερασιτεχνικό ή επαγγελματικό χώρο;
«Η διαχείριση σε μια ερασιτεχνική ομάδα όσον αφορά τα συναισθήματα και τους χαρακτήρες των αθλητών συνήθως είναι πιο δύσκολη απ’ ό,τι σε μία αμιγώς επαγγελματική ομάδα, αλλά στην δική μας περίπτωση είναι λίγο πιο εύκολο, καθώς οι αθλητές που επιλέγουμε και μας επιλέγουν τις περισσότερες φορές “ρίχνουν άγκυρα” στην ομάδα. Γιατί προσπαθούμε εκτός από τα μπασκετικά να ταιριάζουμε και ως προσωπικότητες (δεν το πετυχαίνουμε πάντα βέβαια). Στην διαχείριση αυτή, των συναισθημάτων τους μετά από δύσκολα αποτελέσματα καθώς και στην ένταξη των νεότερων αθλητών στο αγωνιστικό πλάνο της ομάδας, έχω μεγάλη βοήθεια από τα μεγαλύτερα παιδιά του τμήματος όπως οι Θοδωρής Φίλιος, Βαγγέλης Παριανόπουλος και Παναγιώτης Μαυροειδάκος που είναι και οι αρχηγοί της ομάδας και βρίσκονται αρκετά χρόνια στις τάξεις της και αγαπούν το σωματείο».
-Ο στόχος μακροπρόθεσμα της Αμιλλας; Το πλάνο, ο σχεδιασμός, οι φιλοδοξίες;
«Ο στόχος της ομάδας εκτός της ανάδειξης αθλητών της ακαδημίας, καθώς και την παραμονή της γυναικείας ομάδας στην Α2, είναι σε βάθος τριετίας να καταφέρει το αντρικό να επιστρέψει στην Γ’ εθνική κατηγορία με κυρίως δικά του παιδιά, αλλά και της ευρύτερης περιοχής, όπως έκανε για σχεδόν μια δεκαετία στο παρελθόν».
-Είναι προτέρημα ή όχι το μεγάλο έως και αχανές γήπεδο; Ο ανταγωνισμός της περιοχής; Υπάρχει συνεργασία;
«Το μεγάλο γήπεδο είναι και προτέρημα διότι αρκετοί αθλητές έχουν συνηθίσει να αγωνίζονται σε πιο μικρά γήπεδα και μόλις μπουν στο δικό μας «μεταμορφώνονται» προς το καλύτερο. Βέβαια ισχύει και το ανάποδο όταν πηγαίνουμε σε μικρά γήπεδα να αγωνιστούμε. Το βασικό πρόβλημα του συγκεκριμένου γηπέδου είναι ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό που λέμε “καυτή έδρα”, όσο κόσμο και να έχει. Τέλος όσον αφορά τις υπόλοιπες ομάδες της περιοχής πιστεύω ότι υπάρχει μια αρκετά καλή συνεργασία και με την ευκαιρία να ευχαριστήσω και την διοίκηση της ΑΕΚ Περιστερίου καθώς και τον ερασιτέχνη του ΓΣ Περιστερίου για τις ώρες που μας παραχωρούν για προπονήσεις στο αντρικό και στο γυναικείο μας, γιατί ο δήμος παραχωρεί το δικό μας σε διάφορες εκδηλώσεις με αποτέλεσμα να μην έχουμε να προπονηθούν, τόσο τα μεγαλύτερα αγωνιστικά τμήματα όσο και εκείνα της ακαδημίας μας».
Αντώνης Μάντζαρης
-Ποιοι οι στόχοι για τις ακαδημίες της Άμιλλας κοιτάζοντας το αύριο, ως γνώστης των πραγμάτων ευρύτερα στην περιοχή.
«Οι στόχοι της ακαδημίας της Άμιλλας Περιστερίου είναι να φέρουμε όσο δυνατόν περισσότερα παιδιά στο μπάσκετ και γενικά στον αθλητισμό. Να μάθουν τα παιδιά μέσα από τον αθλητισμό να συνεργάζονται, να πειθαρχούν και να πάρουν εφόδια όχι μόνο για να πετύχουν στο μπάσκετ αλλά και στην ζωή τους».
-Πόσο εύκολο η δύσκολη είναι η εναλλαγή, από προπονητής αντρικού, σε ακαδημίες, από παίκτης σε υψηλό επίπεδο σε άμεσος συνεργάτης. Πώς ανταποκρίνεται κάποιος σε όλο αυτό;
«Η ενασχόλησή μου με τις ακαδημίες έγινε καθώς στην μετά κόβιντ εποχή. Μου ήταν πολύ δύσκολο να συνδυάσω σε υψηλό επίπεδο τον παίκτη και τον προπονητή, κυρίως λόγο αναβολών και αλλαγής προγραμμάτων. Ετσι πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με το παραγωγικό κομμάτι και να πω την αλήθεια δεν το μετάνιωσα καθόλου. Νιωθω πολύ τυχερός που έχω ζήσει το μπάσκετ από όλες τις βαθμίδες του πλέον. Οσο για το μέλλον, όταν κρεμάσω τα παπούτσια μου θέλω να παραμείνω στο παραγωγικό κομμάτι των ακαδημιών και ταυτόχρονα να συνεχίσω την προπονητική μου πορεία στα αντρικά που ξεκίνησα από το 2005».
-Οι προσωπικοί στόχοι, οι φιλοδοξίες; Απωθημένα καριέρας; Τα αδέρφια συμβουλεύει κατά καιρούς το ένα το άλλο; Εχετε κάποια σχέδια κοινά πάνω στις δράσεις που ήδη τρέχετε;
«Δεν μ’ αρέσει να βάζω μακρινούς στόχους γενικά, ούτε εστιάζω στην λέξη απωθημένα. Ο άμεσος στόχος αν μπορώ και πρέπει να το θέσω έτσι, είναι να καταφέρω να πάρω το πρωτάθλημα Β’ εθνικής ως παίκτης με τον Ιστορικό Πανιώνιο και να δικαιώσω μαζί με την ομάδα, τους ανθρώπους του συλλόγου. Όσο για το μέλλον σίγουρα σαν όνειρο έχω να κοουτσάρω στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά αυτό είναι μακριά ακόμα. Με τον αδερφό μου εννοείται ότι συμβουλεύουμε ο ένας τον άλλο και θα ήθελα στο μέλλον να κάτσουμε σε έναν πάγκο μαζί σαν προπονητικό σταφ αυτή την φορά και όχι ως συμπαίκτες».
-Επίπεδο στα κλιμάκια της ΕΣΚΑ. Ανταγωνισμός, νέα ταλέντα. Πείτα μας δυο λόγια για την εικόνα που έχετε σχηματίσει. Το Περιστέρι γενικότερα ως περιοχή πάντα βγάζει παίκτες.
«Θεωρώ ότι με τη νέα διοίκηση της ΕΟΚ γίνεται μεγάλη προσπάθεια να κινηθούμε όλοι στη σωστή κατεύθυνση στο παραγωγικό κομμάτι του μπάσκετ. Στα κλιμάκια και στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑ βλέπουμε πολύ μεγάλο ανταγωνισμό και προσπάθεια από όλους. Χαίρομαι με τις δράσεις που βλέπω αλλά αυτό το εγχείρημα της ανάπτυξης και της δημιουργίας νέων ταλέντων θέλει χρόνο και υπομονή».
