Ο Λάμπρος Μπάρτζος, κόουτς στο ανδρικό τμήμα του Εύνικου και μέχρι πρότινος ενεργός παίκτης στα γήπεδα, γέμισε από γνώσεις, εμπειρίες και νέες ιδέες για όσο βρέθηκε στην Βαλένθια, στο πλαίσιο των ετήσιων υποτροφιών του Συνδέσμου Ελλήνων Προπονητών Καλαθοσφαίρισης. Ο νεαρός τεχνικός μίλησε μάλιστα στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ και παραχώρησε μία ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τις εμπειρίες που αποκόμισε, αλλά και τα μαθήματα που πήρε από τον τρόπο δουλειάς και την φιλοσοφία στον οργανισμό των «νυχτερίδων». Και την αναδημοσιεύουμε:

Αναλυτικά:

Για τις εντυπώσεις από το ταξίδι στην Ισπανία: «Είδαμε υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις (δώδεκα γήπεδα, γυμναστήρια, φυσικοθεραπευτήρια, αίθουσες προβολής κ.ά.), με άρτια οργάνωση και ένα πλάνο με συγκεκριμένους στόχους. Ακολουθείται πιστά ένας συγκεκριμένος τρόπος δουλειάς από όλους στην ομάδα, κατά γράμμα. Σε όλο τον οργανισμό της Βαλένθια υπάρχουν 58 προπονητές για 600 παιδιά, πράγμα που σημαίνει ότι σε κάθε τμήματα υπήρχαν 3 προπονητές (1 εκ των οποίων ήταν γυμναστής) και 1 γενικός αρχηγός. Μιλάμε δηλαδή για 4 άτομα παρόντα σε κάθε προπόνηση κάθε τμήματος. Πέραν αυτών, υπήρχε συγκεκριμένη μεθοδολογία, ανάλογα δηλαδή την ηλικία και το επίπεδο προσθέτουν καινούργια κομμάτια προπόνησης, για να εξυπηρετείται το πλάνο. Επίσης, είδαμε το Final Eight του Κυπέλλου Ισπανίας Γυναικών, όπου φίλαθλοι όλων των ομάδων κάθονταν δίπλα δίπλα στις εξέδρες, γιορτάζοντας για όλο αυτό το event. Η μεγάλη εικόνα που εισπράξαμε ήταν άνθρωποι χαρούμενοι για την πόλη τους, για την ομάδα τους και με απόλυτο σεβασμό στον συνάνθρωπο. Μια κατάσταση απολύτως φυσιολογική γι αυτούς, την οποία όμως πολλές φορές στην Ελλάδα ίσως ξεχνάμε».

Γι αυτό που του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση: «Προσωπικά, αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως οι διοικούντες την ομάδα, ενώ εφαρμόζουν ένα μοντέλο που δεν είναι αυτοσυντηρούμενο (κάθε χρόνο πρέπει να δαπανούν χρήματα που δεν επιστρέφονται), έχουν ως προτεραιότητα την ανάπτυξη της Ακαδημίας. Αυτό σημαίνει πως μπαίνουν μακροπρόθεσμοι στόχοι για το κλαμπ. Κάτι τέτοιο έρχεται λοιπόν σε άμεση αντίθεση με τα ελληνικά δεδομένα, όπου η πλειοψηφία των ομάδων συντηρούν τα τμήματα υποδομής για διαφορετικούς λόγους. Από εκεί και πέρα, στο προπονητικό κομμάτι, μου έκανε μεγάλη εντύπωση πόση βαρύτητα δίνουν (σε καθημερινή βάση) στη βελτίωση των τεχνικών ικανοτήτων των παιδιών ακόμη και σε πιο προχωρημένη ηλικία, καθώς επίσης ότι υπήρχαν γυμναστές σε όλα τα τμήματα (κάθε ηλικίας), καθώς στέκονται πολύ στην αθλητική ανάπτυξη των παιδιών».

Για την σημασία των ετήσιων υποτροφιών: «Θα απαντήσω μεταφορικά για να γίνει πιο κατανοητό. Μπορεί ένας προπονητής να αλλάξει στη ζωή του δεκαπέντε ομάδες και να κάνει τα ίδια πράγματα. Αντίστοιχα, ένας παίκτης να μείνει στην ίδια ομάδα και να προπονηθεί από δεκαπέντε διαφορετικούς προπονητές, δηλαδή ισάριθμες διαφορετικές φιλοσοφίες και πολλές διαφορετικές εικόνες. Έτσι κι εμείς οι προπονητές πρέπει να δεχόμαστε κάθε είδους ερέθισμα και εικόνα. Με τις υποτροφίες του ΣΕΠΚ, όλα αυτά τα χρόνια, στην ουσία μεγαλώνουμε τη δεξαμενή γνώσης, βλέπουμε νέους τρόπους δουλειάς και καινούργιες μεθοδολογίες. Αυτομάτως λοιπόν, ανεβαίνει το επίπεδο των προπονητών καθώς ο καθένας μπορεί να κρατήσει και να προσαρμόσει αυτό που θέλει, όσα θέλει, στη δική του λογική. Με όλα τα συμπεράσματα που βγήκαν από αυτό το ταξίδι, οφείλω να πω ότι με τη μικρή ως τώρα εμπειρία που έχω, οι Έλληνες προπονητές έχουμε πολύ υψηλό επίπεδο γνώσεων».

Για την επαφή με τους προπονητές και τους αξιωματούχους και την επιρροή αυτών στη φιλοσοφία: «Στην ουσία δεν διαμόρφωσε πολύ διαφορετικά την σκέψη μου πάνω σε θέματα προπονητικής ή φιλοσοφίας. Η διαφορά είναι ότι είδα όλο αυτό το μοντέλο να αναπτύσσεται μπροστά στα μάτια μου, να έχει αποτέλεσμα. Άρα, στην ουσία μού έδειξε τον τερματισμό της διαδρομής ενός αθλητή, το πόσο καλά τεχνικά και άρτια σωματικά τελειώνουν τα παιδιά τον δρόμο τους και γίνονται άνδρες/γυναίκες αθλητές/τριες. Τι εννοώ; Πρέπει να δίνουμε μεγάλη έμφαση στα βασικά, στην ενδυνάμωση και στα τεχνικά χαρακτηριστικά σε όλες τις ηλικίες με την αντίστοιχη προοδευτικότητα (30′ ενδυνάμωση + 45′ ατομική τεχνική και βελτίωση των βασικών σε κάθε προπόνηση). Στην ουσία το αποτέλεσμα της ανάπτυξης του νεαρού αθλητή πρέπει να είναι το Νο1 στόχος. Άρα το κομμάτι που σίγουρα θα με επηρεάσει στη φιλοσοφία μου και θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα είναι αυτό της επιμονής στα βασικά και την τεχνική. Πολλές φορές αυτό το ξεχνάμε ή το παραμελούμε. Τέλος, σίγουρα στην προπονητική ακόμη και σε αντρικό επίπεδο μου άρεσε ότι κάθε άσκηση τεχνικής δεξιότητας γινόταν με ύπαρξη άμυνας (πχ με 1 εναντίον 1) και πάντα με την χρήση επιλογής (πχ αν η άμυνα κάνει το “τάδε” η επίθεση θα κάνει το “δείνα”)»