Για την Ελένη Μίχα, κόουτς του Εύνικου, ομάδας που πραγματοποιεί την δική της αντεπίθεση στην Α’ ΕΣΚΑ Γυναικών, η φιλοδοξία, το όνειρο, ο στόχος, για κάτι ακόμη καλύτερο, δεν σταματούν.

Αυτά, λοιπόν, εξήγησε η κόουτς, μέσω της συνέντευξής της, ευχαριστώντας για την φετινή αξιοπρόσεκτη πορεία (που ακόμη ωστόσο δεν ολοκληρώθηκε) την άμεση συνεργάτιδά της, Τζένη Γκάτσου, τον άνθρωπο για όλες τις δουλειές στην ομάδα, Χρήστο Παππού, έναν άοκνο εργάτη του μπάσκετ, τους παράγοντες κι ανθρώπους της διοίκησης (όπως οι κ κ. Καμαρίτης, Μαυροειδής) κι ακόμη τόσους που βοηθούν στο όλο έργο.

Για τους παλαιότερους, θα θυμούνται τον ιστορικό ΔΑΣΑΛ των Ανω Λιοσίων (αλλά πλέον βέβαια έχει επικρατήσει η νέα ονομασία ως Εύνικος).

-Ηταν μια νέα πρόκληση για εσάς να αναλάβετε μέσα στην σεζόν το γυναικείο τμήμα του Εύνικου;

«Ηταν η πρόταση την κατάλληλη στιγμή που κι εγώ αναζητούσα μια νέα πρόκληση στην πορεία μου, έχοντας μείνει για κάποιο χρονικό διάστημα εκτός, λόγω προσωπικών θεμάτων (μεταπτυχιακό). Ηξερα πού έρχομαι, σε μια ομάδα με ιστορία, σέβομαι το έργο κάθε συναδέλφου, καθένας αφήνει και κάτι πίσω του, έτσι και ο κόουτς (Βελτσίστας) από τον οποίο πήρα την σκυτάλη. Η ομάδα έχει καλή δομή, αρχές, καλό υλικό κι απλά εμείς βάλαμε την δική μας φιλοσοφία, αλλάζοντας κάποια πράγματα. Σαφώς πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις αλλάζει συνήθως και η ψυχολογία του συνόλου και όλα αυτά μαζί έφεραν για εμάς ένα θετικό ως τώρα πρόσημο, με αποτελέσματα που δικαιώνουν και την δουλειά μας στην προπόνηση».

-Η βαθμολογία λέει για όλους την αλήθεια;

«Θεωρώ, ξεκινώντας από τα ψηλά, ότι ο Αμύντας δίκαια είναι πρώτος, το αξίζει, είναι μια πολύ καλή ομάδα, που είχε εξ αρχής στόχο να πρωταγωνιστήσει. Και στις υπόλοιπες θέσεις όμως, σε γενικές γραμμές, πιστεύω η βαθμολογία δείχνει την πραγματικότητα. Εμείς, θα είμαστε ακόμη πιο χαρούμενοι ως σύνολο, αν καταφέρουμε και κερδίσουμε θέση για τα πλέι οφ. Κυνηγάμε συγκεκριμένες και πολύ καλές ομάδες ως προς αυτό (ΜΕΛΑΣ, ΑΕΚ Π.), έχουμε και το ρεπό μας, ωστόσο αν τα πράγματα τώρα στην τελική ευθεία, με όσα ματς απομένουν, μάς ευνοήσουν, θα είμαστε ακόμη πιο ικανοποιημένες με το αποτέλεσμα. Είχαμε λίγο χρόνο να προετοιμάσουμε τα δικά μας πλάνα από όταν ανέλαβα την ομάδα, αλλά οι παίκτριες ανταποκρίθηκαν σε όλα, παρουσιάζοντας θέλω να πιστεύω η ομάδα ένα ομοιογενές σύνολο».

-Υπάρχει συζήτηση για το αύριο του σωματείου;

«Δεν έχουμε ακόμη μιλήσει για κάτι. Εγώ έχω να πω ότι υπάρχει μια άψογη συνεργασία με την Τζένη Γκάτσου που με βοηθά σε όλα και ταίριαξαν ιδανικά οι φιλοσοφίες μας ως προς όφελος της ομάδας. Ευχαριστώ τις παίκτριές μου, που τα δίνουν όλα σε κάθε μας, ξεπερνούν τα όρια τον εαυτό τους και ευχαριστώ φυσικά σε όλους τους ανθρώπους που είναι δίπλα, κοντά στην ομάδα, πιστοί σε κάθε βήμα του συλλόγου. Αν θα είμαστε μαζί και τη νέα χρονιά, τι πλάνο θα βγει κλπ, αυτό ακόμη δεν το ξέρουμε. Οι συνθήκες είναι πολύ καλές, η ομάδα έχει ως όραμα να φτάσει ακόμη ψηλότερα, σε επίπεδο υποδομών, Γυναικών κι Ανδρών, υπάρχει στόχος, πλάνο, σχέδιο, οργάνωση, οπότε όλα είναι ανοιχτά για το μέλλον».

-Ως κόουτς και σε επίπεδο Ανδρών, ως πρώην παίκτρια, πείτε μας διαφορές που διακρίνετε ανάλογα με τον ρόλο και την θέση.

«Ως παίκτρια σταμάτησα νωρίς, παίζοντας σε Ποσειδώνα ΝΨ και Αστέρα Εξαρχείων, που φτάσαμε στην Α1, έχοντας αποκομίσει ήδη αρκετές εικόνες, αν και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατόπιν, άμεσα ασχολήθηκα με την προπονητική, από τις υποδομές στα κλιμάκια αγοριών του Ιωνικού ΝΦ (1991-2000), μέχρι συνεργασίες σε επίπεδο Γυναικών , Παίδων, την θητεία στον Πρωτέα Βούλας (Κορασίδες, 4η θέση στο Πανελλήνιο),
ανόδους με τον Πορφύρα, ιδιαίτερες στιγμές στον Κρόνο Αγίου Δημητρίου, τον Αρη Πετρούπολης, πρωτάθλημα και Κύπελλο ΕΣΚΑ, άνοδος στην Α2 με τα Μελίσσια, κλιμάκια στην ομάδα των Λιοσίων, Εθνική Παγκορασίδων (πρώτη φορά μετάλλιο για την Ελλάδα το 2016), μέχρι το τώρα. Οπου έχω παράλληλα και την τεχνική καθοδήγηση στο αντρικό του Αρίωνα Αμαρουσίου στην Δ’ Ανδρών. Το καθετί σού αφήνει μια άλλη εμπειρία, άλλη εικόνα».

-Ξεκάθαρες διαφορές μεταξύ γυναικείου και αντρικού;

«Οι Γυναίκες είναι πιο μπροστά σε θέμα αντίληψης ή κατανόησης κάποιων πραγμάτων. Αντίθετα, οι Αντρες, λογικό, είναι πιο αλτικοί, πιο δυνατοί, πιο αθλητικοί ίσως. Οι Γυναίκες δεν παίζουν τόσο σωματικά, όσο με το μυαλό. Είναι προφανές. Υπάρχουν διαφορές λοιπόν στο στυλ παιχνιδιού, προπόνησης, αλλά αυτά που ζητάς είναι τα ίδια. Να είσαι αποτελεσματικός, γιατί έτσι κι αλλιώς μιλάμε για Μπάσκετ. Οσον αφορά, προσωπικά την φετινή προσπάθεια, θεωρώ γίνεται μια καλή δουλειά τόσο σε Εύνικο, όσο και σε Αρίωνα και κοιτάμε για το καλύτερο δυνατό».

-Ξεχωρίστε μας ίσως την ιδανική πεντάδα με βάση το φετινό πρωτάθλημα Γυναικών, εξαιρώντας τα δικά σας ατού.

«Θα αδικήσουμε πολλές παίκτριες, αλλά και πολλούς κόουτς. Θα έβαζα στον άσο την Κεμαβόρ του Αμύντα, στο δύο την συμπαίκτριά της, Τριμέρη, στο τρία ενδεχομένως μια αξιόλογη παίκτρια όπως η Κοτσιάφτη του Ωρωπού (αν κι εκεί ξεχωρίζει η Βαφειάδη), στο τέσσερα πιθανώς την Σμυρναίου του Αρη Χολαργού και στο πέντε, την Μουρντ του Κρόνου Γέρακα, που παρά την ηλικία της, αποδεικνύει το πόσο αγαπά αυτό που κάνει. Και ως κόουτς θα έδινα μπόνους στον τεχνικό του Αρη Χολαργού (Γεωργουδάκης), που δείχνει πολύ καλά στοιχεία, χωρίς φυσικά αυτό να σημαίνει ότι δεν γίνεται δουλειά και από τους υπόλοιπους. Οι Γυναίκες, λοιπόν, αν το δούμε παικτικά καθαρά, παρά και το ηλικιακό, έχοντας τακτοποιήσει από ένα σημείο κι έπειτα τα επαγγελματικά και οικογενειακά τους, είναι πιο συνειδητοποιημένες, δεν μπορούν να αφήσουν το μπάσκετ και αντί πχ να χαλάνε ώρα στο γυμναστήριο, εξακολουθούν να αγωνίζονται, με το ίδιο πάθος».

-Στόχοι, φιλοδοξίες…

«Το κίνητρο όταν σέβεσαι τον εαυτό του, τις δυνατότητές σου, την δουλειά σου, δεν σταματά. Εχω λοιπόν κι εγώ πάντοτε στόχους, νέες φιλοδοξίες, κοιτάζω μπροστά και προφανώς θέλω να έχει η καριέρα μου στιγμές σημαντικές και επιτυχίες. Ολοι κοιτούν το επόμενο βήμα, το κάτι παραπάνω, το περισσότερο. Αυτό μπορεί να είναι με την τωρινή σου ομάδα, με μια άλλη, μπορεί σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, που αποτελεί όνειρο και τιμή για όλους. Σημασία έχει να είσαι γεμάτος με αυτό που κάνεις και να νιώθεις ότι κάτι προσφέρεις».

-Παρακολουθείτε γενικώς κι άλλες κατηγορίες;

«Βλέπω μπάσκετ όσο μπορώ και από κοντά, αλλά και στην τηλεόραση. Παρακολουθώ και Β’ Εθνική Ανδρών, λόγω του φίλου μου κόουτς Γούναρη του Ιωνικού Νικαίας. Εγώ αυτό που ως κόουτς μυ αρέσει είναι να παίζουν ευκαιρίες και τα νέα παιδιά. Βλέπουμε γίνεται μια προσπάθεια σε πολλές ομάδες. Είναι ό,τι το σημαντικότερο οι υποδομές. Από εκεί όλα ξεκινούν. Υπάρχουν ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, δυνατές ομάδες, ακόμη και στην ΕΣΚΑ το επίπεδο έχει ανέβει πολύ. Με χαμηλούς τόνους, σεβασμό για τον αντίπαλο και τον συνάδελφο, μπορείς να κατορθώσεις πολλά. Αυτό πάντα λέω εγώ».