Εχει ακούσει και διαβάσει τις λέξεις «πολυτέλεια» για την Α’ ΕΣΚΑ, «μπόμπερ», «πολυβόλο», «πολύπειρος γκαρντ» και τόσα… κλισέ, επίθετα και χαρακτηρισμούς. Τι από αυτά ή μήπως όλα μαζί είναι ο Αρης Κορωνίδης; Ας αυτοπροσδιοριστεί, λοιπόν: «Είμαι απλά, ο Αρης Κορωνίδης» απαντά ο ίδιος, μέσω της συνέντευξης που μάς παραχώρησε και «είμαι καλά», θα μπορούσε να προσθέσει κάποιος στα λόγια του. Και όντως είναι, όχι απλά καλά, αλλά στα καλύτερά του, ο 34χρονος διεθνής με την εθνική Κύπρου, άσος, που φυσικά… σουτάρει κι εκτελεί λάθη του παρελθόντος, αναγνωρίζει προσωπικές του παραλείψεις/παραβλέψεις, δεν σβήνει ωστόσο, φιλοδοξίες, κίνητρα, παραδέχεται και θυμάται πολλά, σημαντικά γεγονότα, που σημάδεψαν την πορεία και την καριέρα του. Και, μέσα σε όλα, αποκαλύπτει ποιοι παίκτες τού έχουν μείνει χαρακτηριστικά στη μνήμη. Ο οποίος Κορωνίδης, σημειωτέον, ως συνήθως, δεν έχει κανέναν… ενδοιασμό να βγει στον αιφνιδιασμό, εξακολουθώντας να διαπρέπει -και- στα γήπεδα της πέμπτης τη τάξει κατηγορίας, με την φανέλα της Πεύκης:

«Η ομάδα προσπαθεί να ανέβει επίπεδο. Πέρα από την κατηγορία και το ποιος θα προβιβαστεί κλπ. Αρχίζει και οργανωτικά να ανεβαίνει επίπεδο η Πεύκη. Ο πρόεδρος κ. Μακρυνιώτης αγαπά πολύ την ομάδα και την Πεύκη γενικότερα. Ηταν μόνος του τα προηγούμενα χρόνια. Πλέον όμως, έχει δίπλα του τον κ. Νταραγιάννη, ο οποίος είναι εξαιρετικός άνθρωπος, που λατρεύει το μπάσκετ. Τέτοιοι άνθρωποι χρειάζονται στον χώρο. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια, το σωματείο είναι φερέγγυο και αξιόπιστο σε ό,τι αφορά τις πληρωμές και σε ό,τι χρειάζεται η ομάδα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους αθλητές».

Με παρουσίες σε Uleb, Saporta και Fiba Cup, μέτρησε πολλές εμπειρίες και με την εθνική Κύπρου και οι παραπάνω από 62 ευρωπαϊκές συμμετοχές, σίγουρα, υπογραμμίζονται στο βιογραφικό του «Καλαμαρά», όπως τον αποκαλούν οι φίλοι του, Κύπριοι. Αλλωστε, έπαιξε για 6 χρόνια στην μεγαλόνησο με τον Κεραυνό και για μισή σεζόν στον ΑΠΟΕΛ, ήταν, επιπροσθέτως, μέλος του Ρεθύμνου, όταν -ως ομάδα Α2- oi Kρητικοί (σαν άλλος σύγχρονος Φάρος) αντιμετώπισαν τον Παναθηναϊκό (2007) στον τελικό Κυπέλλου και ακόμη, αγωνίστηκε σε: Π. Φάληρο (Α2), Απόλλων Πατρών (Α2 και Β’), Πέραμα (Α2), Αγία Παρασκευή (Α2), Πόλις Καλλιθέας (Β’), Ψυχικό (Α2). Και άλλα πολλά, που υπήρξαν στο διάβα του. Για παράδειγμα, μένουν χαραγμένες στη σκέψη οι 2 μικρές Ολυμπιάδες, που μετείχε με την Κύπρο και τα προκριματικά του πανευρωπαϊκού.

-Πώς βλέπεις την συνέχεια από δω και πέρα, στα κρίσιμα, για την Α’ κατηγορία, οι προβλέψεις σου;

«Είμαστε σε καλό δρόμο, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Πρέπει να είμαστε σοβαροί μέχρι τέλους. Οταν κάνεις πρωταθλητισμό, σε οποιαδήποτε κατηγορία, πρέπει να ξεχνάς αμέσως σερί ηττών ή νικών, όπως εμείς για παράδειγμα ή ακόμη και μια καλή εμφάνιση και να μείνεις ταπεινός, για να φτάσεις εκεί που θες. Θεωρώ δίκαιο ότι ανεβαίνει η Δάφνη Δαφνίου. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς… κάποιοι ειδικοί του μπάσκετ δεν μάς έχουν φαβορί σε πολλά ματς, πλην των αγώνων με την Δάφνη. Από κει και πέρα, ελπίζω να είμαστε εμείς η άλλη ομάδα που θα κερδίσει την άνοδό της και αυτό θα είναι και το δίκαιο πιστεύω, μέσα σε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Και πάνω στο σημείο αυτό, θέλω να πώ πως όλοι μας θέλουμε να δούμε ιστορικές ομάδες, με κόσμο, σαν το Αιγάλεω ή τη Νήαρ Ηστ, ξανά, σε καλύτερες μέρες».

-Πες μας λίγα λόγια για την ομάδα σας.

«Γίνεται πολύ καλή δουλειά από τον κόουτς Σγούρο, είναι τρομερά, θα έλεγα, ακομπλεξάριστος και… κουλ τύπος. Αν είναι καλός ή όχι σαν προπονητής, αυτό το λένε οι αριθμοί του. Επίσης, μια καλή εμφάνιση ή η απόδοση κάποιου παίκτη, εξαρτάται και από την συνεισφορά όλων των άλλων παιδών, των συμπαικτών, όλοι στην Πεύκη, βάζουν το «εγώ» τους κάτω από το «εμείς», για την ομάδα και το κοινό καλό».

-Θα ξαναγύρναγες τον χρόνο πίσω, να επέστρεφες σε κάποια ομάδα, να διορθώσεις κάτι που άφησες στην μέση;

«Γερνώντας τώρα (χαριτολογώντας), θεωρώ ότι μου αρέσουν όλα όσα έζησα, αλλά πέρασαν. Σίγουρα, αν είχα επιμείνει σε προπόνηση και δουλειά στο γήπεδο, γιατί ήμουν σε κάποια φάση και λίγο τεμπέλης, θα είχα αξιοποιήσει καλύτερα, πχ την ευκαιρία στον ΠΑΟΚ, για περισσότερα πράγματα. Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, από κάποιο σημείο κι έπειτα, αδίκησα τον εαυτό μου. Παίζω παράλληλα μπάσκετ κι έχω την πρωινή μου δουλειά, οπότε τα συνδυάζω. Σε μεγαλύτερο επίπεδο, οι απαιτήσεις είναι αλλιώς, με ταξίδια, περισσότερες υποχρεώσεις, οπότε προτίμησα -και δικαιώνομαι- την προοπτική της Πεύκης».

-Οι φίλαθλοι πόσο καιρό θα βλέπουν τον Αρη Κορωνίδη στα παρκέ; Και μετά το μπάσκετ, τι;

«Πριν από τρία χρόνια, είχα έναν τραυματισμό στην μέση. Εμεινα λίγο πίσω. Τώρα είμαι καλά όμως και θα παίζω ακόμη για 2-3 χρόνια, θέλω να πιστεύω. Ετσι το έχω σκεφτεί. Θέλω να ασχοληθώ έπειτα, να μοιραστώ τς εμπειρίες μου, στο κομμάτι της προπονητικής, γύρω από τα νέα παιδιά, να ξετυλίξω κι εγώ τις καλές, τις κακές στιγμές στον χώρο, να τις περάσω, με τον ιδανικό τρόπο».

-Ο πιο δύσκολος αμυντικός που είχες μπροστά σου ποιος ήταν; Και, επίσης, ο καλύτερος συμπαίκτης;

«Καλύτερος συμπαίκτης, αναμφίβολα, ο Κροάτης, Νταμίρ Μουλαομέροβιτς στον ΠΑΟΚ. Πήρα πολλά από εκείνον. Οταν ήμουν στον ΠΑΟΚ, εκείνη την εποχή, ο Νίκος Ζήσης στην ΑΕΚ, τότε, έδειχνε πως θα εξελισσόταν σε φοβερός αμυντικός, παίκτης γενικότερα».

-Υπάρχουν απωθημένα στον αθλητισμό;

«Πολλά παιδιά αδίκησαν τους εαυτούς τους μέσα σε αυτούς κι εγώ. Ολοι έχουν την ευικαιρία τους, το θέμα είναι πόσο ώριμα θα την διαχειριστείς, όταν προκύψει. Είναι και θέμα στιγμής. Πετυχαίνεις, ανάλογα, στην συνέχεια, όλοι από τις επιλογές μας κρινόμαστε. Αλλοι δεν καταφέρνουν κάτι. Και αναπολούν το πριν. Το καταλαβαίνεις πάντως, το συνειδητοποιείς, κάποια στιγμή, το πού είσαι, πού θα μπορούσες να ήσουν, ενδεχομένως και πού θα είχες φτάσει».

-Ασίστ ή καλάθι; Η και τα δύο το ίδιο εντυπωσιακά είναι;

«Η πάσα σε κάνει καλύτερο παίκτη, σε ολοκληρώνει. Το καλάθι είναι λίγο πιο επιφανειακό για κάποιους, που απλών βλέπουν ένα ματς. Προτιμώ την πάσα, σίγουρα, με κάνει διπλά χαρούμενο να δώσω μια ασίστ».