Χαρά στο κουράγιο της θα έλεγαν πολλοί. Μα πώς μπορεί και αντέχει ακόμη; Η Κάριν Μουρντ, ο «πύργος» του Κρόνου Γέρακα, έχει για όλα τις απαντήσεις. Και εφόσον λοιπόν, το πρωτάθλημα της Α’ ΕΣΚΑ Γυναικών μπαίνει στην γραμμή εκκίνησης, τι καλύτερο από το να μάς πει τις απόψεις της. Μια από τις τρεις γεννημένες το 1970 αθλήτριες, που συνεχίζει ενεργά στα παρκέ και σε ανταγωνιστικό επίπεδο (οι άλλες είναι η Βίβιαν Γκόγκου-Ιωνικός ΝΦ και η Τατιάνα Ζότοβα-Ικαρος), με συνέντευξή της μάς έλυσε απορίες, που πολλοί ενδεχομένως θα ήθελαν να μάθουν τις απαντήσεις και τα μυστικά… της μπασκετικής νιότης.

«Πρώτα από όλα νιώθω και αισθάνομαι Ελληνίδα. Μετά από τόσα χρόνια, για την ακρίβεια 22, στην χώρα, λογικό κι επόμενο είναι να έχω την Ελλάδα, όχι απλά ως σπίτι μου, αλλά σαν πατρίδα μου, πέραν της Εσθονίας, όπου πια πηγαίνω σπάνια. Εδώ είναι η ζωή μου, η οικογένεια που έχω δημιουργήσει και μετά από τόσες εικόνες και εμπειρίες στα παρκέ, με τόσες ομάδες, σε όλες τις κατηγορίες, πώς θα μπορούσα να αποχωριστώ την Ελλάδα. Ηρθα για μια σεζόν στα Εξάρχεια, στον Αστέρα κι έκτοτε η μία σεζόν στην Ελλάδα έγινε… 2 και στην συνέχεια 22! Οσο αντέχω και βαστάω ακόμη, θα παίζω, είναι ο τρόπος έκφρασής μου, ο τρόπος ζωής μου, ξεφεύγεις από την καθημερινότητα με κάτι που αγαπάς και σε ευχαριστεί, το ίδιο όπως όταν ήμουν έφηβη. Υπάρχει η κόπωση, διότι δεν είναι εύκολο να σε κοντράρουν παίκτριες αρκετά νεότερες, ασχέτως αν υψομετρικά υπερέχω, αλλά όλα ξεχνιούνται την ώρα που παίζεις. Με σωστή διαχείριση όλα τα πετυχαίνεις».

Οσο για το πώς βλέπει να κυλάει η φετινή Α’ ΕΣΚΑ Γυναικών;

«Αναμφίβολα, θα είναι ένα ακόμη δύσκολο κι απαιτητικό πρωτάθλημα. Δεν υπάρχουν και πολλά περιθώρια λάθους, χρειάζεσαι να κάνεις πολλές νίκες για να τα πας καλά. Θεωρώ μπορούμε ως ομάδα να δείξουμε ότι αξίζουμε μια θέση στα υψηλά κλιμάκια. Εχουμε όλα τα φόντα να τα πάμε καλά, υπάρχει άψογη συνεργασία με τεχνικό τιμ και διοίκηση. Σίγουρα, Ζωγράφου, Καλύβια, Προμηθέας εμφανίζονται ως φαβορί για τις πρώτες θέσεις, αλλά από εκεί και μετά πιστεύω εμείς έχουμε τις δυνατότητες να κάνουμε την έκπληξη. Σαφή συμπεράσματα δεν μπορούμε ακόμη να βγάλουμε, είναι νωρίς και όσο η χρονιά θα προχωρά, θα υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα όλων».

Για το γυναικείο μπάσκετ γενικότερα και το μέλλον…

«Η Εθνική Γυναικών ως ρόστερ είναι ίσως ό,τι καλύτερο, υπήρχε ποτέ, αυτή την στιγμή τουλάχιστον. Παίκτριες με ταλέντο, με εμπειρία, με θητεία στο εξωτερικό. Ωστόσο, στις μικρές ηλικίες κάτι, πολλές φορές, δεν πάει όπως θα θέλαμε. Εκεί ίσως κάπου το παιχνίδι χάνεται. Ισως με την αξιοποίηση ευκαιριών, με την εμπιστοσύνη, πολλά μπορεί να παίζουν τον ρόλο τους. Εχω σκεφτεί, όταν πια αποσυρθώ οριστικά από την δράση, να κοουτσάρω, να μάθω καινούρια πράγματα δίπλα σε καταξιωμένους προπονητές και ειδικότερα να ασχοληθώ με τις μικρές ηλικίες, να διδάξω κι εγώ από μεριάς μου, ό,τι έχω ως παρακαταθήκη από το μπάσκετ, μετά από τόσα χρόνια στον χώρο».