Ο τεχνικός της Ίριδας Πετρούπολης, Γιώργος Σταματόπουλος (σε αντρικό Β’ ΕΣΚΑ και υπεύθυνος ακαδημιών) με μία εκ βαθέων συνέντευξή του στην ιστοσελίδα της Ένωσης μίλησε για όλα όσα απασχολούν την καθημερινότητα του σωματείου των δυτικών προαστίων με αναφορές σε πολλά σημαντικά και καίρια ζητήματα με ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις…

«Στην Ίριδα Πετρούπολης έχουμε καταφέρει την τελευταία δεκαετία να λειτουργήσουμε επιτυχημένα στους βασικούς στόχους που έχει θέσει η διοίκηση, η οποία με πρόεδρο τον κ. Θοδωρή Λάππα είναι πάντα αρωγός στην προσπάθειά μας. Βασικό μας μέλημα είναι οι ακαδημίες μας, όπου προσπαθούμε να προσφέρουμε ένα υγιές περιβάλλον στους νεαρούς αθλητές μας, ώστε να παίξουν, να κοινωνικοποιηθούν και να διασκεδάσουν. Η νίκη στα τμήματα υποδομής δεν είναι αυτοσκοπός μας και θέλουμε τα παιδιά να έρχονται και να φεύγουν χαρούμενα από το γήπεδο. Παράλληλα, με την συνεισφορά όλων των προπονητών στις ακαδημίες μας (κόουτς Αχινιώτης, Κοσσυβάκης, Πουρναράς) ακολουθούμε ένα πρόγραμμα ώστε να τροφοδοτούμε το αντρικό μας τμήμα με αθλητές από τα τμήματα υποδομής μας. Μας χαροποιεί ότι αυτό που όλοι σιγά σιγά θέτουν ως στόχο (να εμπλουτίσουν τα αντρικά με παιδιά νεαρά) εμείς το εφαρμόζουμε τα τελευταία χρόνια τόσο με παιδιά από τις ακαδημίες μας όσο και με νεαρούς αθλητές (18-20 χρονών) από την ευρύτερη περιοχή. Όλα τα παραπάνω να σημειώσω ότι είναι η δική μας φιλοσοφία με την οποία εργαζόμαστε (κάθε ομάδα ασφαλώς και επιλέγει την δική της) και προφανώς έχουμε κάνει λάθη και παραλείψεις αλλά προσπαθούμε καθημερινά να γινόμαστε καλύτεροι. Ο κάθε σύλλογος πιστεύω ότι έχει το DNA του και στην Ίριδα Πετρούπολης δεν είναι τυχαίο ότι όσοι έχουν υγιή αθλητική νοοτροπία και χαρακτήρα που βάζει το εγώ κάτω από την ομάδα, παραμένουν για πολλά χρόνια στον σύλλογό μας και διαχρονικά στα αποδυτήριά μας έχουν σφυρηλατηθεί δυνατές σχέσεις και φιλίες τόσο εντός όσο και εκτός γηπέδων».

«Η φετινή χρονιά μάς βρίσκει στην Β’ ΕΣΚΑ μετά την περσινή παρθενική μας συμμετοχή στην Α’ ΕΣΚΑ. Ολοκληρώθηκε ένας πετυχημένος κύκλος πέρσι καθώς η ομάδα αγωνίστηκε στο υψηλότερο επίπεδο της Ένωσης και παρουσιάστηκε σε μεγάλο βαθμό ανταγωνιστική με ένα ρόστερ που αποτελούνταν (με εξαίρεση 2 παιδιά 28 και 25 ετών) από αθλητές 23 και κάτω. Ο βασικός περσινός μας κορμός συνεχίζει στην πλειοψηφία σε ανώτερες κατηγορίες και χαιρόμαστε που η ομάδα μας αποτέλεσε το μέσο για τους αθλητές αυτούς να βελτιωθούν και να αναδείξουν το ταλέντο τους. Το ρόστερ φέτος έχει ανανεωθεί σε ποσοστό 90%, με αποτέλεσμα ο πρωταρχικός φετινός μας στόχος είναι να γίνουμε ομάδα και να αποδώσουμε στο γήπεδο όσα θέλουμε. Όσο κυλούν οι αγωνιστικές προσπαθούμε κι αρχίζουμε και αποδίδουμε καλύτερα και διεκδικώντας την νίκη σε κάθε παιχνίδι στο τέλος θα κάνουμε το ταμείο».

«Από τα πρώτα δείγματα που υπάρχουν, το φετινό πρωτάθλημα της Β΄ ΕΣΚΑ στον όμιλό μας είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και όλες οι ομάδες έχουν πιθανότητα να κερδίσουν τον οποιοδήποτε αντίπαλο. Υπάρχουν ομάδες που στηρίζονται σε έμπειρα ποιοτικά παιδιά, αλλά επειδή πρόκειται για μαραθώνιο 26 αγωνιστικών είναι σίγουρο ότι θα μετρήσει η διάρκεια και η βελτίωση κάθε ομάδας. Επίσης,θα γίνει μεγάλη μάχη για την παραμονή λόγω της αναδιάρθρωσης των κατηγοριών και σίγουρα το πρωτάθλημα θα έχει μέγαλο ενδιαφέρον μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές τόσο στην κορυφή όσο και στην ουρά».

«Υπάρχουν νέα δεδομένα στον τομέα του αναπτυξιακού προγράμματος. Γίνεται μια σημαντική προσπάθεια στα κλιμάκια από ανθρώπους του χώρου που όλοι πρέπει να την στηρίξουμε αλλά σίγουρα θα χρειαστεί χρόνος για να δούμε τα αποτελέσματά της. Θα πρέπει να δοθεί χώρος στα νέα παιδιά για να μπορέσει το ελληνικό μπάσκετ να βγάλει νέα ταλέντα. Ενα παιδί στα 18 θα πρέπει να σταματήσουμε να τον θεωρούμε “μικρό” και θα πρέπει να είναι έτοιμος να αγωνιστεί. Αναφέρομαι σε όλα τα επίπεδα, όχι μόνο στο υψηλότερο που ασφαλώς απαιτεί άλλες προϋποθέσεις. Με θλίψη μου διαπιστώνω ότι παιδιά που έχουν περάσει από καλά προπονητικά προγράμματα δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ούτε στο επίπεδο της ΕΣΚΑ (με αποτέλεσμα να φεύγουν νωρίς από τον χώρο). Τα μεγαλύτερα προβλήματα στην παραγωγική διαδικασία είναι νομίζω δύο: Πρώτον, ο περιορισμένος χρόνος που έχουν οι αθλητές (σχολείο ,φροντιστήριο, εξωσχολικές δραστηριότητες που δεν του δίνουν τον απαραίτητο χρόνο να παίξουν αρχικά και να προπονηθούν) σε συνάρτηση με τις κοινωνικές συνθήκες (ελλιπείς εγκαταστάσεις που ειδικά στον Δήμο Πετρούπολης δυσχεραίνει το έργο μας) και σε συνδιασμό με το ότι δεν νιώθουν ασφάλεια πλέον οι γονείς να κυκλοφορήσουν τα νεαρά παιδιά μόνα τους και να βγούνε στις γειτονιές να παίξουν. Το δεύτερο είναι η νοοτροπία που περνάμε στα παιδιά, τόσο στις ομάδες, όσο (και για να μην γελιόμαστε) από την ίδια την οικογένεια που είναι νομίζω ο καταλυτικός παράγοντας στην διαμόρφωση της νοοτροπίας κάθε αθλητή».

«Πρόσφατα σε αγώνα παιδικού Α΄ κατηγορίας άκουσα γονιό που έβγαζε με κάμερα το παιχνίδι να μιλάει στον γιο του και στους συμπαίκτες τουγια το τι πρέπει να κάνουν. Βλέπω γονείς πάνω κυριολεκτικά στα τζάμια να παρακολουθούν προπονήσεις, να δίνουν οδηγίες, να γίνονται προπονητές. Εχουν γίνει της μόδας οι ατομικές που ασφαλώς προσφέρουν αλλά στην ουσία λείπει… η ουσία και το ” κομμάτι μπάσκετ ” από τα νεαρά παιδιά. Περνάμε το αίσθημα στα παιδιά που κερδίζουν (ακόμα και με σκορ 100- 20 άλλες ομάδες) να νομίζουν ότι είναι ο επόμενος… Γκάλης επειδή κέρδισαν συναθλητές τους και τελειώνοντας το εφηβικό δεν μπορούνε να σταθούν σε κανένα επίπεδο. Η διαφορά των νέων παιδιών από τους μεγαλύτερους που παίζουν ακόμα -και όλοι απορούν γιατί ένας 40χρονος παίζει και όχι ο νεαρός- είναι κατά την γνώμη μου, ότι δεν έχουμε μάθει στα νέα παιδιά ότι πρέπει να προσπαθήσουν για να κερδίσουν κάτι. Όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και στην ζωή τους εκτός γηπέδων. Το να τα προσφέρουμε όλα έτοιμα και να βρίσκουμε κάποιον άλλον πάντα να φταίει (ο κακός προπονητής, ο συμπαίκτης, η διοίκηση) δεν βοηθάει τον ίδιο τον αθλητή».

«Είχα την ελπίδα ότι η δική μου γενιά που μεγάλωσε με συγκεκριμένα μπασκετικά βιώματα (είχαμε την ευτυχία να ζήσουμε την έκρηξη του μπάσκετ στην Ελλάδα) θα είχε άλλη νοοτροπία ως γονείς, αλλά δυστυχώς διαπιστώνω ότι παραμένουν απωθημένα και νοοτροπίες που έχουν αρνητικές επιπτώσεις και κρατάνε πίσω τη νέα γενιά.

Δεν είναι εύκολο να εξαλειφθούν αυτά τα κακώς κείμενα που όλοι γνωρίζουμε και πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια από όλους, με την ευθύνη να βαραίνει κυρίως εμάς τους προπονητές στην διαμόρφωση πρώτα χαρακτήρων και μετά αθλητών. Όλοι υπηρετούμε το άθλημα που αγαπάμε και κανείς δεν είναι υπεράνω από αυτό. Αυτός που αξίζει πραγματικά σίγουρα θα βρει τον δρόμο του. Ας αφήσουμε τα παιδιά να διεκδικήσουν,να πετύχουν ή και να αποτύχουν μόνα τους. Τα οφέλη του αθλητισμού στην ζωή όσων συμμετέχουν σε αυτόν είναι πολλαπλά και κυρίως στα ερασιτεχνικά επίπεδα μοναδικά και αναντικατάστατα».